Naam: Jihane el Fahidi
Instagram: gigi.fahidi
Leeftijd: 41 Jaar
Beroep: Fotografe/Danseres/Dansdocent/Actrice
Quote: "When you are born in a world you don’t fit in, it’s because you’re meant to create a new one."
Jihane is één van de Plural Pleasure fotografen. Erg gepassioneerd in alles wat ze doet. Zij is hoe dan ook een powervrouw en vandaag interviewen we haar! Lees hier in het interview de mooie woorden van Jihane.
Fotograferen is een passie van je: Wat zijn nog meer passies?
Fotografie heb ik altijd al fascinerend gevonden net als schilderen trouwens.
Het was alleen geen prioriteit aangezien ik andere passies had waar ik dringend gehoor aan moest geven. Ik ben al 23 jaar werkzaam als actrice, danseres en dansdocent. Voor mij past dit alles trouwens in één categorie want het gaat allemaal over (zelf)expressie, verhalen vertellen en mensen raken. Daarbinnen vind ik het interessant om op zoek te gaan naar datgeen wat we normaal niet te zien krijgen. Of iets provocerends, het mag wat mij betreft altijd wel schuren zeg maar.
Omschrijf de definitie van self-love in 1 zin.
Jezelf behandelen zoals je je beste vriendin of dochter zou behandelen want voor haar ben je niet te streng, je accepteert haar zoals ze is, vergeeft haar als ze fouten maakt en je houdt onvoorwaardelijk van haar.
Op een schaal van 1 tot 10 hoe belangrijk is seks in jouw leven? En waarom dit cijfer?
In mijn leven speelde seks altijd een belangrijke rol, zeker een 10! Op dit moment denk ik dat het meer een 9 is. Voor mij heeft seks meerdere functies, het is sowieso een uitlaatklep, puur stoom afblazen. Daarnaast geeft het natuurlijk uiting aan de band of connectie die je hebt met de persoon waar je seks mee hebt. En dan moet ik eerlijk bekennen dat het me seksueel beter afgaat dan emotioneel, ik vind het lastiger me emotioneel te uiten dus wordt het seksuele gedeelte automatisch nog belangrijker. Verder vind ik dat seks ook een soort helende, meditatieve werking kan hebben. Je maakt gelukshormonen aan en bent even echt in het hier en nu. Ik voel me ook altijd mooier als ik seks heb gehad. Nu ik emotioneel aan het groeien ben, merk ik dat seks een iets minder grote rol gaat spelen. Het was denk ik overgewaardeerd en nu meer op waarde geschat. Maar ik blijf van mening dat een rijk seksleven heel belangrijk is in ons leven!
Wat vinden je ouders hiervan en hoe ga je hier mee om?
Mijn ouders zijn grootgebracht met de regel dat je geen seks hebt voor het huwelijk, iets wat overigens voor vrouwen een harde regel is en voor mannen meer iets wat vooral op papier geldt. Verder wordt er ook niet heel veel over gesproken en als wel dan alleen door vrouwen onderling. Nou zijn mijn ouders vrij open en vinden het allemaal wel best maar ze hebben het er niet specifiek over. Ze weten hoe ik in het leven sta en dus ook wel ongeveer hoe ik denk over seksuele vrijheid denk ik, toch zal ik mijn seksuele escapades niet met hen delen maar ik denk dat de meeste ouders daar niet echt op zitten te wachten. En ja, mijn ouders zijn alleen met elkaar geweest (voor zover ik weet!) dus voor hen is het misschien ook best surrealistisch allemaal denk ik soms. Dat vind ik dan wel weer heel puur, lief en mooi.
Wat betekent feminisme voor jou?
Feminisme betekent voor mij dat mannen en vrouwen gelijk behandeld worden. Of het nu gaat om gelijke salarissen of seksuele vrijheid, hoge functies of baas zijn over eigen lichaam en alle andere voorbeelden. Wat mij betreft gaat het er om dat de mogelijkheid er is om gebruik te maken van gelijke rechten en niet dat wij vrouwen ons als mannen moeten gedragen. Er zijn nou eenmaal verschillen tussen mannen en vrouwen, die moeten we juist inzetten, dat is onze kracht.
Naast het feit dat vrouwen op alle vlakken dezelfde rechten zouden moeten hebben als mannen, vind ik dat het andersom ook zo moet zijn. Een man moet ook de keuze kunnen maken om (vaker) thuis te blijven en voor de kinderen te zorgen bijvoorbeeld, terwijl zijn partner kostwinner is.
Welke rol hebben mannen hierin?
Een essentiële rol. Ik denk echter wel dat er hier een grote verantwoordelijkheid bij de ouders en misschien wel vooral bij de moeders ligt. Als je het mij vraagt begint het allemaal bij wat een moeder haar zoon meegeeft. Als moeder heb je de verantwoordelijkheid je zoon te leren hoe hij met vrouwen om moet gaan, wat gelijke rechten zijn etc. En natuurlijk zelf het goede voorbeeld geven als rolmodel. Uiteindelijk vormt iedereen zijn eigen karakter en heb je daar verder geen invloed op maar als moeder kun je in ieder geval een goede basis leggen bij je zoon. Wat de mannen zelf betreft denk ik dat het al heel wat helpt als mannen wat meer afstappen van het beeld dat er van hen heerst, dat ze moeten presteren, veel geld verdienen, veel uren maken etc. Zij zitten ook vast in een bepaald patroon. Misschien wil je wel liever schilderen of muziek maken en moet je het dan met wat minder doen. Of zoals ik hierboven al noemde, liever een paar dagen voor de kids en het huishouden zorgen. Doe dat dan gewoon ongeacht wat anderen van je vinden. Dat is namelijk ook emancipatie! Het werkt volgens mij echt beide kanten op. Wanneer bij mannen een beetje de druk van de ketel is en de maatschappij niet veel te veel van hen verwacht, ontstaat er meer ruimte voor vrouwen om te groeien. Zo werken we aan emancipatie voor zowel de man als de vrouw, komen we wat dichter naar elkaar toe en hoeven we steeds minder vast te zitten in allerlei rollen die voor ons bedacht zijn.
Moet de toon van het debat veranderen om meer mannen mee te krijgen?
Ik denk dat het allemaal wat minder boos kan en dat het minder zwart-wit is dan meestal wordt beweerd. Ook denk ik dat we op micro niveau al veel kunnen bereiken. Natuurlijk moeten er demonstraties en debatten zijn maar ondertussen zijn er zoveel individuen die grote stappen maken, laten we dat niet vergeten. En zoals ik al zei, ouders en leraren, jullie kunnen al een hele sterke basis leggen bij de komende generaties door zowel jongetjes als meisjes niet meer in bepaalde rollen en patronen te pushen.
Hoe gaan we de orgasmekloof oplossen?
Oeh ja, daar ligt nog wel wat werk…. Ik denk dat het begint met als vrouw je eigen lichaam goed leren kennen, weten wat je fijn vindt en wat niet, hoe je het wil, wat je grenzen zijn. Je lichaam accepteren en liefhebben en het allerbelangrijkste, geloven dat je recht hebt op genot, zowel met jezelf als met een partner. En ja, dan komen we bij dat gevoelige onderwerp, bespreken! Aangeven wat je wil, wat je fijn vindt. Mannen hebben er toch ook geen probleem mee om het aan te geven? Meestal verre van subtiel zelfs.
Oh en niet faken! Dan blijven die mannen denken dat ze het allemaal geweldig doen en komen we nog geen stap verder. Zo houd je de kloof alleen maar in stand en dat willen we niet.
Door: Tessa ( @tenwowor )